Rapapara - Łydka Grubasa

On był samotny, jej było źle, 
Gdzieś w Internecie poznali się. 
On się zakochał ze samych zdjęć, 
Bo tam rusałka, dziewczę na pięć. 

Szczęka mu spadła aż pod sam stół, 
Dał jej komentarz dziesięć i pół. 
A kiedy w końcu spotkali się, 
On jej nie poznał dlatego, że 

Rapapara, rapapara, 
Miała ryja jak kopara. 
Rapapara, rapapara, 
Miała ryja jak kopara, o pa! 

On chciał zakochać się z całych sił, 
Lecz ciągle widział ten wielki ryj. 
W łóżku i w pracy, noce i dnie, 
Z hipopotamem kojarzył się. 

Rapapara, rapapara, 
Miała ryja jak kopara. 
Rapapara, rapapara, 
Miała ryja jak kopara, o pa! 

Aż w końcu przyszedł zimowy czas, 
Śniegu nasypało aż po pas. 
Gdy on do pracy wyruszyć chciał, 
Ujrzał, że w śniegu ugrzązł mu star. 

Płacząc przeklinał parszywy los, 
Wtedy: "pomogę" usłyszał głos. 
I kiedy w Starze zarzucał bieg, 
To ona ryjem spychała śnieg. 

Rapapara, rapapara 
I tym ryjem jak kopara. 
Rapapara, rapapara, 
Odkopała chłopu Stara, o pa! 

Więc przyznaj się teraz, 
Przyznaj się sam 
Śmiałeś się z ryja, 
Śmiałeś jak cham. 
I brałeś do ręki sękaty kij 
I plułeś, i szczułeś ten wielki ryj. 
Lecz karty rozdaje parszywy los 
I ryj bywa cenny jak złota stos. 
A więc nie śmiejcie się z cudzych wad, 
Bo one mogą zbawić wasz świat. 

Rapapara, rapapara, 
Nawet morda jak kopara. 
Rapapara, rapapara, 
Zasługuje na browara. 
Rapapara, rapapara, 
Nawet morda jak kopara. 
Rapapara, rapapara, 
Zasługuje na browara.