Słodkiego ciała nigdy dosyć - Kasia Lorenc

Słodkiego ciała nigdy dosyć, 
Każdy koneser o tym wie. 
Po co głodować, po co się pocić, 
Mieć trochę więcej, nie jest źle. 
Słodkiego ciała nigdy dosyć, 
Nie dla mnie bieda, skóra, kość. 
Poznałam prawdę i chcę ją głosić, 
Słodkiego ciała nigdy dość. 

Być może kiedyś były kompleksy, 
Że ciut przybyło mnie tu i tam 
I głupie myśli, żeby ulepszyć 
Co od natury w nadmiarze mam. 
Śmieszą mnie teraz mody i trendy, 
Odkąd mój książę, oświadczył, że 
Dla niego jestem i zawsze będę 
Jego boginią, taką mnie chce. 

Słodkiego ciała nigdy dosyć, 
Każdy koneser o tym wie. 
Po co głodować, po co się pocić, 
Mieć trochę więcej, nie jest źle. 
Słodkiego ciała nigdy dosyć, 
Nie dla mnie bieda, skóra, kość. 
Poznałam prawdę i chcę ją głosić, 
Słodkiego ciała nigdy dość. 

Z dumą obnosić pragnę me wdzięki 
I na apetyt swe ziółka pić. 
Żal mi tych wszystkich, co cierpią męki, 
Żeby się w ciuchy z żurnala wbić. 
Mocno przytulę pana i władcę, 
Nic mu nie będzie, bo miękko ma, 
A potem zjemy późno kolację, 
Bo przecież na czczo, nie da się spać. 

Słodkiego ciała nigdy dosyć, 
Każdy koneser o tym wie. 
Po co głodować, po co się pocić, 
Mieć trochę więcej, nie jest źle. 
Słodkiego ciała nigdy dosyć, 
Nie dla mnie bieda, skóra, kość. 
Poznałam prawdę i chcę ją głosić, 
Słodkiego ciała nigdy dość. 

Słodkiego ciała nigdy dosyć, 
Każdy koneser o tym wie. 
Po co głodować, po co się pocić, 
Mieć trochę więcej, nie jest źle. 
Słodkiego ciała nigdy dosyć, 
Nie dla mnie bieda, skóra, kość. 
Poznałam prawdę i chcę ją głosić, 
Słodkiego ciała nigdy dość. 
Poznałam prawdę i chcę ją głosić, 
Słodkiego ciała nigdy dość.