Miłość jest ślepa - Sanah

Kochanie mnie to jak pory roku, 
Po miesiącach w mroku 
Słońce świeci zza chmur. 
Kochanie mnie to poza do skoku 
Nad przepaścią głęboką, 
Potem już tylko w dół. 
Kochanie mnie jak zima w pergoli, 
Mróz, co ci przyfasoli, 
A ty liczysz na cud. 
Uciekam, ale idę powoli, 
Może ktoś mnie dogoni, 
Ale dosyć mam szkód. 

Słyszę, jak ptak o tym śpiewa, 
Kwiaty, trawa, cały świat. 
I potoki, i drzewa 
Gawędzą sobie tak. 

Ona nie grosza warta, 
Puść ją wolno, 
Bo brak już słów. 
Do tyłu nie zerkaj, 
Bo zamienisz się w soli słup. 
Smaczna jak bułka tarta, 
Słucha Mozarta i kocha róż. 
Mówią miłość jest ślepa, 
A ty za dużo widziałeś już. 

Kochanie mnie to jak ze storczykiem, 
Bo się wiąże z ryzykiem, 
Padnie drugiego dnia. 
Kochanie mnie jak walka z nawykiem, 
Nie pozbędziesz się mykiem, 
A ta batalia trwa. 
Więc upadam i się ratuję krzykiem, 
Cichym ciemnym kącikiem, 
Potem już cicho sza. 
Czy za błędy mogę przelać ci blikiem, 
Ja mam problem z cennikiem, 
Dobrze wie, kto mnie zna. 

Słyszę, jak ptak o tym śpiewa, 
Kwiaty, trawa, cały świat. 
I potoki, i drzewa 
Gawędzą sobie tak. 

Ona nie grosza warta, 
Puść ją wolno, 
Bo brak już słów. 
Do tyłu nie zerkaj, 
Bo zamienisz się w soli słup. 
Smaczna jak bułka tarta, 
Słucha Mozarta i kocha róż. 
Mówią miłość jest ślepa, 
A ty za dużo widziałeś już. 

Ona nie grosza warta, 
Puść ją wolno, 
Bo brak już słów. 
Do tyłu nie zerkaj, 
Bo zamienisz się w soli słup. 
Smaczna jak bułka tarta, 
Słucha Mozarta i kocha róż. 
Mówią miłość jest ślepa, 
A ty za dużo widziałeś już. 

Poradzisz sobie sam, 
Zadałam za dużo ran. 
Jest wiele na tym grobie, 
Już po dobie będzie raj. 
Mówią miłość jest ślepa, 
A ty za dużo widziałeś już. 

Poradzisz sobie sam, 
Zadałam za dużo ran. 
Jest wiele na tym grobie, 
Już po dobie będzie raj. 
Mówią miłość jest ślepa, 
A ty za dużo widziałeś już.