Czomu tak płacze skrypka w skrypala, Czomu cej płacz tak moje serce kraje. Do szczemu moju duszu spopiela, I chołodom use jadstwo projmaje. Bo jak bolat’ w meni jiji żali, Za tym czoho nikoły ne wernuty. A pado-łyst’ krużla mow żurawli, Jakoho ne spynyty, ne zbahnuty. Skrypko moja, lubko moja Hraj, hraj, hraj, Niżno szczyro jak kochana, promowlaj. Swoim spiwom moje serce, zweselaj, Skrypko moja, lubko moja Hraj, hraj, hraj, hraj. I z roku w rik toj żal mene projma, Dusza bołyt’ i ne znajdetsia słowa. Chocz biłyjt’ skroni podychom zyma, Ta w serci kwitne niżna twoja mowa. Czomuż meni dałasia ty wznaky, Szczo iz łycia ślozu oterty muszu. Tobi odni jnesu czerez roky, Swoju lubow, swoju benteżnu duszu. Skrypko moja, lubko moja Hraj, hraj, hraj, Niżno szczyro jak kochana, promowlaj. Swoim spiwom moje serce, zweselaj, Skrypko moja, lubko moja Hraj, hraj, hraj, hraj. Skrypko moja, lubko moja Hraj, hraj, hraj, Niżno szczyro jak kochana, promowlaj. Swoim spiwom moje serce, zweselaj, Skrypko moja, lubko moja Hraj, hraj, hraj, hraj. Skrypko moja, lubko moja Hraj, hraj, hraj, Niżno szczyro jak kochana, promowlaj. Swoim spiwom moje serce, zweselaj, Skrypko moja, lubko moja Hraj, hraj, hraj, hraj.