Prosba - Ekaterina Ryabova

Ranienaja ptica w ruki nie dawałas, 
Ranienaja ptica pticej astawałas, 
Etat son dawnisznij da sich por mnie snitsja: 
Na trawie krawawaj wzdragiwajet ptica. 

Pticy, ryby i zwieri 
W duszy ljudjam smotrjat 
Wy ich żaliejtie, ljudi, 
Nie ubiwajtie zrja. 

Wied nieba biez ptic, nie nieba, 
A morie biez ryb, nie morie! 
I ziemlja biez zwieriej, nie ziemlja, 
Nie ziemlja, nie ziemlja! 

Ljudi-ispaliny, ljudi-wielikany, 
Jest u was wintowki, sieti i kapkany, 
Jest u was biesstraszje, siła jest nawiećna 
I dałżno byt sierdce, sierdce cieławiećje. 

Pticy, ryby i zwieri 
W duszy ljudjam smotrjat 
Wy ich żaliejtie, ljudi, 
Nie ubiwajtie zrja. 

Wied nieba biez ptic, nie nieba, 
A morie biez ryb, nie morie! 
I ziemlja biez zwieriej, nie ziemlja, 
Nie ziemlja, nie ziemlja! 

Ljudi-cieławieki, strany i narody, 
My tiepier nawiećna dałżniki prirody, 
Nada s etim dołgam tagda raspłatitsja 
Pust rasprawit krylja ranienaja ptica! 

Pticy, ryby i zwieri 
W duszy ljudjam smotrjat 
Wy ich żaliejtie, ljudi, 
Nie ubiwajtie zrja. 

Wied nieba biez ptic, nie nieba, 
A morie biez ryb, nie morie! 
I ziemlja biez zwieriej, nie ziemlja, 
Nie ziemlja, nie ziemlja!